Wołek zbożowy (Sitophilus granarius, Sitophila granaria, Calandra granaria) – owad z rzędu chrząszczy, rodziny ryjkowcowatych. Długość od 2 do 5 mm. Ciało wydłużone i smukłe. Barwa czarna, przedplecze i pokrywy skrzydłowe punktowane. Głowa jest wydłużona, zakończona dobrze rozwiniętym aparatem gębowym. Z przodu głowy umiejscowiona para czułek. Wołek zbożowy jest pozbawiony skrzydeł błoniastych. Posiada trzy pary długich i silnych odnóży, które pozwalają mu na szybkie przemieszczanie się.
Jest to gatunek synantropijny, żerujący na ziarnie zmagazynowanego zboża. Larwy rozwijają się w ziarnie żyta, pszenicy, owsa, jęczmienia, ryżu, kukurydzy. W przypadku braku ziarna larwy mogą się rozwijać w produktach mącznych takich jak makaron czy suszony chleb. Samica rozpoczyna składanie jaja w ziarnie od wygryzienia w nim kanalika. Następnie umieszcza w nim jajo i zasklepia kanalik specjalną wydzieliną. Do jednego ziarna zboża składane jest jedno jajo, wyjątkowo – w ziarnach kukurydzy – kilka. W ciągu życia samica wołka składa średnio do 150 jaj (maksymalnie 700).
Po 8–10 dniach z jaja wykluwa się larwa, która żeruje około 40 dni, a następnie przepoczwarza się. Postać dorosła żeruje w ziarnie kilka dni po czym opuszcza je przez wygryziony otwór. Uszkodzone przez wołka ziarno traci około 15% masy i nie nadaje się do celów spożywczych. W ziarnach zboża uszkodzonych przez wołka składają swoje jaja inne szkodniki magazynowe takie jak trojszyk ulec.